top of page
Zoeken

Trauma helen

Vorige week stond ik in een familieopstelling van mijn gezin van herkomst, waarbij mijn kindertrauma’s en patronen weer duidelijk zichtbaar werden.. Ik wist het al wel, maar door het weer op een nog dieper level in een opstelling te zien en ervaren was het best confronterend. De pijn van het kind in mij was nog net zo groot als vroeger.. het duurde alleen minder lang en ik kon het dragen. Ik kwam tot de conclusie dat trauma’s en patronen nooit helemaal weg gaan en altijd deel van je blijven. Maar er zijn wel dingen die je kunt doen om ermee om te leren gaan en het te verzachten..


Ieder mens heeft trauma’s, of toch zeker wel 90% van de bevolking.. Bij trauma moet je niet alleen denken aan ingrijpende plotselinge gebeurtenissen zoals oorlog of geweld.. maar juist ook aan bv een diepgeworteld gevoel van chronisch te weinig erkend/bevestigd/geliefd/gesteund zijn.. Voor een kind kunnen dit levensbedreigende en traumatische ervaringen zijn.

Zo was het bij mij..



Mijn ouders waren beiden (onbewust en onbedoeld) bezet en ‘afwezig’ door hun eigen psychische pijn en trauma’s. En zo konden ze mij die liefde, steun en aandacht niet geven die ik nodig had. Dit begon al bij mijn geboorte, zelfs al in de buik van mijn moeder. (Waar je alles letterlijk voelt en overneemt van je moeder). Mijn moeder was tijdens de zwangerschap bezig met haar eigen gemis. Ze was boos op mijn vader omdat hij er niet was en ze alles alleen moest doen. Dit linkte naar haar jeugdtrauma’s waarin ze ook veel eenzaamheid heeft gekend, te weinig liefde en erkenning had gehad en niet mocht zijn wie ze was.. Door nog bezet te zijn met deze trauma’s en bezig te zijn met haar eigen verlangens en behoeftes, kon ze mij niet echt zien en mij niet werkelijk open warm en liefdevol ontvangen. Ik voelde hierdoor vanaf mijn geboorte geen veiligheid en geen bestaansrecht; het trauma was hier al begonnen. Mijn vader was ook afwezig, zowel fysiek en emotioneel. Hij had een muur om zichzelf gebouwd.. hij kon niet geven wat ik wilde omdat hij het zelf ook niet gekend heeft; liefde, een warm gezin, veiligheid.. hij voelde zich niet bekwaam om vader te zijn, plus een enorme angst om te falen. Dit en de pijn van vroeger voelen was té pijnlijk en moeilijk voor hem, dus koos hij ervoor zijn gevoel af te sluiten en afstand te nemen.

Ik verlangde hierdoor dus altijd naar een mama en papa.. Een patroon wat mij nog lang heeft achtervolgt in mijn leven. Het bleef zich maar herhalen; ik zocht onbewust naar een moeder-of vaderfiguur, iemand die mij steun, veiligheid en bestaansrecht zou kunnen geven.. Maar in plaats daarvan werd ik elke keer afgewezen en verlaten en kreeg ik niet de liefde en bevestiging die ik verlangde. Ik zocht het juist bij mensen met ongezonde patronen herkenbaar zoals die van mijn ouders. Hierdoor kwam ik elke keer in diezelfde diepe kind-pijn terecht van machteloosheid, eenzaamheid en afwijzing. En werd mijn overtuiging bevestigd; zie je wel, ik mag er niet zijn. Totdat ik met mijn trauma’s aan de slag ging en het mezelf ging geven wat ik zocht. Je kan je leven echt helen, en je overtuigingen en patronen echt transformeren. Door het trauma-werk wat ik gedaan heb, waaronder bv familieopstellingen, heb ik veel inzichten gekregen en heb ik het écht kunnen begrijpen en zelfs kunnen vergeven. Ik heb veel kunnen loslaten en helen hierdoor. We zijn slachtoffers van slachtoffers.. zij kunnen er ook niks aan doen. Maar lastig en pijnlijk is het natuurlijk wel. Het zorgt voor veel verdriet in je leven en op den duur werkt dit ook door tot aan klachten en ziektes.. zowel lichamelijk als geestelijk. Ik ben er van overtuigd dat alle ziektes een oorsprong hebben in overwerkte emoties en trauma’s. Het zijn signalen dat er nog helingwerk te doen is..

Hoe kom je er nou achter wat jou trauma is?

De gebeurtenissen om je heen en in je leven, triggeren steeds die oude kind-pijn. Het is alsof je in een spiraal loopt; je komt steeds in hetzelfde pijnstuk maar dan op een diepere laag. Je trekt steeds die herhaling van gebeurtenissen met dezelfde pijn aan (een rode draad in je leven), net zo lang totdat je de pijn genoeg hebt doorvoelt en je hem los kunt laten. Wanneer je getriggert word in een diepe pijn, kun je jezelf dus afvragen; waar doet deze pijn me aan denken van vroeger? Wanneer heb ik deze pijn eerder gehad in mijn jeugd? Door dit bewust te zijn en te doorvoelen kom je steeds dieper bij de kern.


Wat kunnen we doen om deze trauma’s te helen?

  • Als eerste het trauma en het patroon voor 100% te erkennen en te accepteren zoals het nu is. Hierdoor stop je met het vechten tegen het voelen van de pijn, en met het vluchten van de realiteit. Wanneer je dit lot volledig hebt omarmd en hier vrede mee gesloten hebt.. dan pas komen de dieperliggende emoties vrij. Omdat je niet meer vecht, vlucht of bevriest.. dan geef je je er dus pas aan over.

  • Hierna begint het proceswerk.. stapje voor stapje door de pijn heen werken. De emoties toestemming geven om er te zijn en deze écht toe te laten en te doorvoelen. Dit is de heling. Dit kan heel heftig voelen. Daarom gaat het ook stapje voor stapje. Voor het kind in jou was deze pijn té groot om aan te kunnen, dit had een kind niet overleefd.. Daarom heb je overlevingsmechanismes. Nu is het belangrijk om die overlevingsmechanismes stukje voor stukje bewust te worden en te laten zakken, en je gevoel wat eronder zit toe te laten. Wanneer de pijn aangeraakt word in het Nu, voelt het net alsof je weer dat kind bent, met deze heftige pijn. Het kan voelen alsof je dood gaat of gek word.. Maar dit is niet zo! Dit is het gevoel van het kind in jou die toen deze emoties niet aan kon. Nu ben je volwassen en nu kun je het echt aan. Het is hierbij fijn om met de innerlijk-kind-methode te werken. Dan leer je jezelf te troosten en omarmen, en de liefde en steun te geven die je hebt gemist. Dit is echt de sleutel van diepe heling.

  • Wanneer je de emoties écht doorvoelt hebt, dan pas komt er vergeving. Dit wil zeggen; acceptatie van het verleden, en loslaten van de pijn.

  • Dan krijg je steeds meer verbinding met jezelf en kun je écht thuiskomen in jezelf. Je klachten zullen verminderen en uiteindelijk misschien zelfs helemaal verdwijnen. Je zelfliefde groeit steeds meer, en je hele leven zal hierdoor getransformeerd worden!

  • Hierna kun je jezelf een nieuwe overtuiging en een nieuw patroon aanleren. Hoe zou het zijn als je vol zelfliefde in het leven zou staan? Welke gedachten zou je dan denken en welke keuzes zou je dan maken en wat zou je dan doen? Doe dat. Hierdoor creëer je jou nieuwe leven. Vanuit jou authentieke zelf.


Tot slot zijn er vele methodes die kunnen helpen bij het losmaken en verwerken van trauma, zoals: ademwerk, yoga, meditatie, regressie, hypnose, rituelen, enz.. Zoek hierin altijd je eigen weg.


Het trauma blijft dus wel ons hele leven een deel van ons. Maar wanneer je met de heling aan de slag gaat word het steeds minder pijnlijk, en duurt de pijn steeds minder lang.. totdat het een litteken is. Maar dit lot en litteken blijft dus altijd een deel van je. Belangrijk is om dat te erkennen en omarmen. Sterker nog; Wees er trots op.. want dat is jou kracht en maakt jou precies de persoon die jij bent.


Liefs Anne




354 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page