Veel mensen zitten in een overlevingsmodus, soms zonder het te weten. Het is niet onze natuurlijke staat van zijn, en op de lange duur zorgt het voor mentale en lichamelijke klachten.
Je komt in een overleefstand wanneer er heftige dingen gebeuren waarbij je veel emoties te verwerken hebt, of wanneer je geraakt word in een oude pijn of een trauma. En ook kun je er al een lange tijd inzitten, bv wanneer je als kind niet je emoties kwijt kon in je omgeving en ze moest wegstoppen...
Overlevingsmodus
Afgelopen tijd zat ik in een overlevingsmodus, nadat ik 2 jaar geleden onverwacht plotseling ging scheiden. Ik raakte daarbij alles kwijt wat me lief was en had een enorme emotionele shock te verwerken...
Ik heb de afgelopen jaren veel harder moeten werken voor mezelf en voor de kinderen om alles op de rit te krijgen, alle ballen omhoog te houden, genoeg geld te verdienen, tussendoor alles te verwerken en ook de kinderen daarmee te helpen, terwijl ik alles alleen moest doen…
Het was enorm pittig. (Gescheiden ouders weten waar ik het over heb). Dus ik ging in de overlevingsmodus.
Ik ging letterlijk harder werken, om te overleven. Ik had vooral veel angst en stres over geld. Want in deze wereld die gericht is op geld moeten verdienen is het als ZZP-er en alleenstaande moeder best wel eng. Vooral zonder zekerheid van inkomen. Dus ik nam een extra baan aan naast de praktijk.
Ik weet nog goed hoe verbaasd ik was, midden in mijn shock, over dat ik nog gewoon goed kon functioneren. Ik kreeg zelfs een enorme drang om te overleven. Ik ging bv ineens heel gezond eten en vroeg naar bed. Want ik moest sterk blijven en het volhouden. Gelukkig een gezonde coping. Later ben ik even teruggevallen in een oude verslaving; roken. Dat kende ik nog van vroeger en was een manier om mijn gevoel te verdoven. Logisch, maar gelukkig heb ik hier ook snel weer mee kunnen stoppen toen ik inzag dat het gewoon niet helpt.
Tussendoor verwerkte ik mijn verdriet in stukjes, wanneer ik daar even de ruimte voor had. Daar is het overlevingsmechanisme ook heel handig voor.
Zo hebben we allemaal onze manieren om gevoel weg te stoppen, te verdoven of ons ervan af te leiden. En dat is maar goed ook. Anders zouden we het gewoon niet overleven. Maar wanneer je hier te lang in blijft zitten, voel je je steeds meer van jezelf verwijderd...
De rode knop
Bij mijn opleiding noemen we dat beschermingsmechanisme 'de rode knop', Die drukken we in als we teveel stress ervaren of heftige emoties te verwerken hebben. Door de rode knop ga je in je hoofd en hoef je het even niet te voelen.
In het begin werkt het voor je, maar als je hem te lang indrukt (en dus je gevoel wegstopt en je emoties niet verwerkt) gaat hij tégen je werken en dan krijg je klachten. Je wordt hard voor jezelf, bent niet in verbinding met je gevoel en luistert teveel naar je hoofd. Met alle gevolgen van dien... Angsten, zorgen, stres, lichamelijke klachten, negatieve overtuigingen, onzekerheid, uit verbinding zijn met jezelf, afgescheiden voelen, enz.
Je staat niet meer in je kracht.
Mijn rode knop bestond uit heel hard werken, uit angst niet genoeg geld te hebben. Een gevoel van onveiligheid ipv vertrouwen. Ik nam er nog een bijbaan bij. Dat moest van mijn hoofd. Het gaf een gevoel van (schijn) veiligheid en controle. En dat was ook even fijn en nodig. Maar ik voelde me er al gauw niet happy bij. Hoewel het me financiele zekerheid gaf en daardoor mentale rust, was het veel te veel...
Ik kwam in de bizarre ratrace terecht die normaal lijkt in deze maatschappij; 5 dagen werken in de week, zorgen voor de kinderen en 's nachts stond ik het huishouden en de administratie te doen. Verder kwam ik nergens meer aan toe. Alleen uitgeput op de bank ploffen in het weekend wanneer ik de kinderen niet had. Ik was niet aan het leven maar aan het overleven.
De struggle van het systeem waar veel mensen in zitten, maar die zo ver af ligt van onze natuur... Ik zie zoveel mensen die hierin vastlopen of een burn-out krijgen, zelfs jongeren al. Maar ook veel moeders, die eigenlijk 2 fulltime banen hebben in deze tijd. Voor een HSP-er is fulltime werken sowieso echt niet geschikt. Maar al helemaal niet als je moeder bent. Daar heb je je energie en tijd hard voor nodig. En daarnaast heb je ook echt tijd nodig om tot jezelf te komen en op te laden. Anders is het gewoon niet te doen.
En wat voor voorbeeld geven we onze kinderen hiermee? Als we alleen maar werken en niet toekomen aan de dingen in het leven die echt belangrijk zijn...
Al snel voelde ik me overprikkeld... als ik zo te lang door zou gaan ging ik ook richting een burn-out.
Gelukkig hielp het universum me een handje doordat mijn functie als ambulante begeleider op het werk zou komen te vervallen. Dat was het eerste signaal. Daarna ging er heel veel mis ineens, het stroomde niet meer. En mijn lichaam ging in de weerstand... hoofdpijn, stijve nek, ik sliep niet meer goed, ik had een stikgevoel en kreeg zelfs paniek... alarmbellen all over.
Hoe toepasselijk; de nek staat voor de brug tussen het hoofd en het hart.
De druppel was toen een collega me een cranio sacraal behandeling gaf en schrok van de hoeveelheid spanning in mijn lijf. Mijn nervus vagus zat zelfs klem.. Ze vroeg hoelang ik al in de overlevingsmodus zat. Toen schrok ik. Ik heb er naar geluisterd en ben ermee gestopt.
Ik kan het gewoon niet meer. Dan maar geen zekerheid van geld.
Ik moet naar mijn lichaam en ziel luisteren. Anders loop ik vast.
De ziel roept je terug.
De klachten die je krijgt komen van je ziel die roept dat je op het verkeerde pad zit. Dat je terug mag naar je hart.
De ziel gaat eerst aandacht vragen door lichamelijke of mentale klachten. (alarmbellen). Maar als je dan toch doorgaat, moet de ziel harder roepen. Soms zelfs tot een burn-out, een ziekte of een ongeluk. De ziel roept je daarmee eigenlijk terug naar jezelf en jouw pad. Â
Ik herken het stemmetje van mijn ziel ondertussen. Ik krijg ingevingen en signalen op allerlei manieren. Vooral van mijn lichaam. Maar ook krijg ik dan allerlei tegenwerkingen, dingen die misgaan, kapotgaan, enz. Je zit dan niet meer in de flow.
Het is heel bijzonder en mooi hoe dat werkt. Het leven en jouw ziel sturen je. De kunst is om ernaar te luisteren, je over te geven en te vertrouwen dat het dan goed komt. ;)
Terug naar de essentie
Hoe kom je weer terug?
Laat je hoofd los en laat je gevoel weer toe.
Geef je over. Voel alles wat je voelt. Erken het. En heb er mededogen voor...
Het moment dat je je overgeeft gaat het snel. Het lichaam wilt het ook niet vasthouden. Als je je overgeeft aan je gevoel laat je het al los...
en dan kom je weer thuis, bij jezelf.
.....
Ik liet mijn hoofd en het vechten los. Ik wilde niet meer in angst leven.
Ik ging in de overgave, kreeg een andere mindset over geld en ging in het vertrouwen dat er overvloed is voor iedereen. Zeker als je op jouw juiste pad loopt en doet wat je moet doen. Het leven draagt je dan.
En toen... begon de praktijk ineens weer hard te stromen! <3 Het is voor mij echt een teken dat ik hiermee op het goede pad zit, dat ik mijn passie mag volgen en dat ik dan genoeg heb om te Leven.
Werken in de praktijk doe ik al 10 jaar met heel veel plezier en passie, en hier ben ik nog nooit van leeggelopen. Ik krijg er alleen maar energie van! (En dat is nou juist wat geld aantrekt, geld = energie).
Ik denk dat dit de bedoeling is, voor iedereen. Doen wat je hart wilt. Dat doen waar je energie van krijgt. (En dat is niet voor iedereen per se werken als ZZP-er).
Leef je passie en je dromen. Dan ben je in verbinding met je ziel. En die weet de weg.
Toen ik me overgaf en op de groene knop drukte van alles voelen…
kwam ik uit mijn hoofd die constant aan stond en kwam ik weer helemaal terug in mijn lijf.
kwam ik uit de angst en terug in het vertrouwen.
liet ik negatieve overtuigingen los en voelde ik weer zelfliefde.
kwam ik uit het idee dat ik keihard moet werken om te kunnen overleven en geloofde ik weer in overvloed.
liet ik de paniek los en leerde ik steeds meer te ontspannen.
Door de ontspanning kon ik het trauma pas echt loslaten uit mijn lichaam. (Het lichaam is het laatste niveau van verwerking).
En alles werd weer lichter.
Ik had het overlevingsmechanisme niet meer nodig.
Ik kwam weer thuis bij mezelf...
bij vertrouwen, overgave, ontspanning, liefde, vrijheid, rust, licht.
Ik ben weer bij mijn essentie. En wil niks anders meer.
Heb jij hulp om weer bij jouw essentie terug te komen? Ik reis graag met jou daar naar toe.
Liefs Anne
Comentarios